Relacja opiekun – pies
Teoria hierarchii stada, konieczności bycia właścicielem alfa w psio-ludzkim teamie, bo inaczej pies cię pożre, została już dawno obalona 
Zgodnie z najnowszą wiedzą, przyjmuje się, że relacja pies-opiekun najbardziej przypomina relację dziecko-rodzic. Nie mam tu na myśli wożenia psów w wózkach i ubierania czapeczek czy bucików (bez wskazania medycznego). Mam tu na myśli opiekę, zapewnienie potrzeb, relację opartą na zaufaniu i zrozumieniu 
Wielu opiekunów opisuje swoją relację z psem jako relację najlepszych przyjaciół. Inni mówią, że ich pies to ich psie dziecko. Inni z kolei mówią “pies to pies”, a jeszcze inni “pies jest po to, żeby…”
Mimo że osobiście wierzę w moc słów i uważam, że to, w jaki sposób coś określamy (właściciel-opiekun, komenda-hasło..), ma znaczenie, to jest coś ważniejszego.(Uwaga, teraz najdłuższe zdanie świata:) Dopóki jesteś świadomy tego, że w relacji opiekun-pies, nie występuje hierarchia, że nie ma czegoś takiego jak “dominacja” między psem a człowiekiem, dopóki wiesz, że Twój pies to istota myśląca i czująca, dopóki znasz jego naturalne potrzeby, które starasz się zapewnić wg własnych możliwości, dopóki starasz się być świadomym opiekunem, dowiadując się ze sprawdzonych źródeł, jak budować relację opartą na zaufaniu, starasz się uczyć, rozumieć swojego psa, jego mowę ciała, jego emocje – nazywaj tę relację jak chcesz.
To, co wymieniłam to nie “dzisiejszy wymysł”. To obowiązek. Obowiązek nasz – opiekunów – wobec naszych zwierząt. Jeśli decydujemy się zostać opiekunem zwierzęcia, nie wystarczy, że zapewnimy mu “kawałek podłogi” i podrzucimy do miski resztki z obiadu. Bycie opiekunem to coś więcej 
To od nas zależy życie tej istoty, jej dobrostan i samopoczucie.
Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś.”
– Antoine de Saint-Exupéry